Πυθαγόρας - Κοπέρνικος - Κέπλερ - Γαλιλαίος - Νεύτωνας.

Μαλακό εξώφυλλο.

Δωρεά από οικογένεια Θοδωρή Παπακωνσταντίνου(α. 2)

Βιβλιογραφία: σ. 404-405

Κανένα πεδίο σκέψης δεν μπορεί να εκτιμηθεί σωστά από ανθρώπους πού μετράνε τα πάντα με το υποδεκάμετρο. Είναι επόμενο να μεταμορφώνονται κομμάτια της ιστορίας - ή και όταν δεν μεταμορφώνονται να φωτίζονται λαμπερά - από μια φαντασία που έρχεται, έξω από το ιστορικό επάγγελμα, να σαρώσει σαν προβολέας τα πάντα. Παλιές υποψίες επιβεβαιώνονται τότε από νέους τρόπους εφαρμογής της μαρτυρίας ή με αναπάντεχες συσχετίσεις των πηγών. Νέο υλικό ξεπροβάλλει από την σύνδεση πραγμάτων που δεν μπορούσε πριν ν' αντιληφθεί κανείς από την αντιπαράθεσή τους. Νέα στοιχεία φωτίζονται, άσχετες λεπτομέρειες συσχετίζονται από μια καινούργια τροπή που παίρνει το επιχείρημα.
Ανακαλύπταμε σταθερά πως διαβάζαμε υπερβολικά μοντέρνα πράγματα στον Κοπέρνικο ή πώς δεν κάναμε τίποτ' άλλο από το να διαλέγουμε από τον Κέπλερ (και ν' αποσπάμε από το περιβάλλον τους) πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν λεχθεί σήμερα, ή πως υπήρξαμε αναχρονιστικοί στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίσαμε το πνεύμα και τη ζωή του Γαλιλαίου. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου προχωρεί πολύ μακρύτερα στη συγκεκριμένη εκείνη δίκη, τακτοποιεί αρκετές εκκρεμότητές της και δίνει στο όλο θέμα πολλές συμπληρωματικές ερμηνείες. Εξετάζοντας όχι μονάχα τα επιστημονικά τους επιτεύγματα αλλά τις μεθόδους εργασίας που βρίσκονται πίσω απ' αυτά και ένα μεγάλο μέρος της προσωπικής αλληλογραφίας τους, φωτίζει τους μεγάλους στοχαστές και τους τοποθετεί πίσω, στη δική τους εποχή, χωρίς όμως και να μας τους κάνει αδιάφορους, χωρίς να μας εμπλέξει στις ανωμαλίες και στις αμφιβολίες μιας απαρχαιωμένης σκέψης, αλλά χαράζοντας την ενότητα, ξαναβρίσκοντας την υφή και δείχνοντάς μας το εύλογο και την συνέπεια του πνεύματος που τις υπογράμμιζε.
Το ιδιαίτερα χρήσιμο για τον αγγλόφωνο αναγνώστη είναι ότι ο Κος Κάισλερ συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του σε ορισμένες πλευρές της Ιστορίας που είχαν παραμεληθεί και έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στον Κέπλερ που είχε και την μεγαλύτερη ανάγκη ανάπτυξης από έναν ιστορικό με ζωηρότερη φαντασία. Δεν πρέπει να κρίνουμε την ιστορία αρνητικά. Και όσοι από μας διαφωνούμε με την γενικότερη κοσμοθεωρία του Κου Κάισλερ ή δεν τον παρακολουθούμε σε ορισμένες λεπτομέρειες, δύσκολα θα μπορούσαμε να μην δούμε το φως που όχι μονάχα μεταμορφώνει ή ζωντανεύει την εικόνα αλλά αποκαλύπτει και τελείως νέα γεγονότα ή κάνει άλλα, νεκρά, να χορεύουν μπροστά στα μάτια μας.
Θα ήταν περίεργο αν κι' αυτοί ακόμα που έχουν μια εξοικείωση με το θέμα, δεν νοιώσουν ότι εδώ έχουμε μια καταιγίδα βροχής που κάθε σταγόνα της αιχμαλωτίζει κι' από μία αχτίδα. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)