Μαλακό εξώφυλλο

Δωρεά από κ. Καίτη Κυριακοπούλου

Ο συνθέτης Τζάκομο Πουτσίνι γεννήθηκε στη Λούκκα της βόρειας Ιταλίας το 1858. Με τα έργα "Μποέμ" (1896), "Τόσκα" (1900) και "Μαντάμα Μπαττερφλάι" (1904) αναγνωρίστηκε από πολλούς συγχρόνους του ως ο σημαντικότερος διάδοχος του Τζουζέππε Βέρντι. Λόγω του θανάτου του, στις Βρυξέλλες το 1924, έμεινε ανολοκλήρωτη η τελευταία του όπερα, η "Τουραντότ".

Δύο αλληλένδετα προβλήματα κυριαρχούν κατά την εξέταση της προσωπικότητας του Πουτσίνι, τα οποία απασχόλησαν και τον ίδιο σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του: αφενός το κύρος του ως εθνικού ή διεθνιστή συνθέτη κι αφετέρου η δημόσια εικόνα του ως τηρητή των παραδόσεων ή μοντερνιστή. Το έργο του θεωρείται ότι ανταποκρίθηκε με επιτυχία στις απαιτήσεις μιας εποχής διαφαινόμενης παρακμής του ιταλικού έθνους, όπου, παρά την πολιτική του ενοποίηση, εμφανιζόταν πολιτιστικά διχασμένο. Σήμερα, 150 χρόνια από τη γέννηση του Πουτσίνι, εντείνεται η ανάγκη αποτίμησης της συνολικής μουσικής και αισθητικής προσφοράς του, δεδομένου ότι οι όπερες του συχνά ταυτίστηκαν με ευρείας κλίμακας εξωμουσικά ζητήματα.

Στο "Φάκελο Πουτσίνι" η Αλεξάντρα Ουίλσον επιχειρεί την εις βάθος κατανόηση αυτών των προβλημάτων, ερευνώντας τη ζωή και το έργο του συνθέτη σε συνάρτηση προς την πολιτική και πνευματική ζωή της Ιταλίας στη δύση του 19ου και στην αυγή του 20ού αιώνα. Έτσι, για πρώτη φορά βρίσκουν απάντηση ερωτήματα που επί δεκαετίες συνδέονται με το όνομα "Πουτσίνι": Υπό ποιες συνθήκες ο Ιταλός συνθέτης έγινε εξαρχής δημοφιλής; Γιατί πολλές από τις κορυφαίες όπερές του ερμηνεύτηκαν σύμφωνα με κριτήρια κοινωνικής τάξης ή φύλου; Γιατί ο ίδιος χαρακτηρίστηκε "απολιτικός"; Ποια πρόσωπα και γεγονότα καθόρισαν τα μουσικά πράγματα του προηγούμενου αιώνα και, συνακόλουθα, επηρέασαν την υποδοχή των έργων-σταθμών του Πουτσίνι;