Μαλακό Εξώφυλλο

Δωρεά από Μ. Καλιαπέτσου

Ο γεροντάκος αφουγκραζόταν ακόμα: δεν άκουγε απ’ τη μεριά της λίμνης ν’ αντηχούν κάθε τόσο, που έφταναν ως το δωμάτιό του, οι μουσικές νότες, που τυλίγονταν ολοένα και πιο πολύ στο λυκόφως. Γύρω του έπεφτε η νύχτα, οι ίσκιοι χάνονταν κι αυτοί σιγά σιγά. Κι οι τελευταίες λάμψεις τα’ ουρανού, που πρόβαλλαν μέσα από τα παράθυρο, έσβηναν κι αυτές μέσα στο σκοτάδι. Ο γεροντάκος δεν έβλεπε πια τίποτα από αυτά. Όλη η προσοχή του είχε στραφεί στο μαύρο πράγμα που ήταν μέσα του. Έβαζε αυτί μονάχα μέσα στο κενό του κορμιού του σα νάταν κλεισμένος στο φέρετρό του.