Μαλακό εξώφυλλο

«Στις 5:30 το πρωί κανένας Ληξουριώτης δεν είχε ακόμη ξυπνήσει, ούτε καν ο Ναπολέων Βουρδουβάνος, που συνήθως ήταν στο πόδι από τους πρώτους. Για το λόγο αυτό, ο σεισμός της ενδεκάτης Αυγούστου ήταν απ’ όλους ο πιο εξωπραγματικός. Ανακατεύτηκε με τα όνειρα κι όπως ξεφύτρωσε μέσα απ’ την ψευδαίσθηση του ύπνου, ταλαιπώρησε τον Ναπολέοντα με τις παράξενες, άπιαστες κινήσεις του ονείρου. . . ( . . . ) Ο χρόνος έχει σταματήσει. Δεν είναι πλέον σήμερα το πρωί, είναι οποιοδήποτε πρωί. Η εικόνα είναι ακίνητη, όπως προηγουμένως. Σταθερή και καθαρή. Στο πρώτο πλάνο, η θάλασσα. Στη μέση, σωροί από σκουριασμένα ερείπια. Δεξιά και αριστερά, οι καταυλισμοί. Και στο βάθος της φωτογραφίας, το τοπίο που αποκαλύφθηκε ( . . . )». Στο πεζογράφημά της η Καίη Τσιτσέλη αφηγείται το σεισμό της Κεφαλονιάς τον Αύγουστο του 1953 - στον οποίο ήταν παρούσα - και την επίδρασή του στη ζωή και τη συμπεριφορά των ηρώων της, μ’ ένα νηφάλιο τόνο και μια συγκρατημένη, αποστασιοποιημένη συγκίνηση. Είναι το δεύτερο βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα μετά το, Ο Χορός των Ωρών, που της χάρισε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 1999. Έχει πρωτοεκδοθεί στα αγγλικά το 1954.