Normal view MARC view ISBD view

Το κρεοπωλείο των μοναχικών

by Ζιζή Σφυρή
Additional authors: 070 -- Σφυρή, Ζιζή | 650 -- Γκοβόστης Series: Νεοελληνική Ποίηση | Νεοελληνική ποίηση -- Γυναίκες συγγραφείς Edition statement:1η εκδ. Published by : Εκδόσεις Γκοβόστη , 2015 Physical details: 65 σελ. 21 εκ. ISBN: 978-960-446-997-0. Subject(s): Νεοελληνική Ποίηση | Νεοελληνική ποίηση -- Γυναίκες συγγραφείς
Tags from this library:
No tags from this library for this title.
Log in to add tags.
Item type Location Call number Copy Status Notes Date due
Books Books Βιβλιοθήκη Ανθός
ΕΛ 889.1 ΣΦΥ (Browse shelf) 1 Available 2015
Books Books Βιβλιοθήκη Ανθός
ΕΛ 889.1 ΣΦΥ (Browse shelf) 2 Available 2015

μαλακό εξώφυλλο

Δωρεά από Ζιζή Σφυρή

ο ασύνδετο σχήμα, ποιητική αφηγηματικότητα, εσωστρεφής αυτό-ψυχαναλυτικότητα, σε όλο τους το μεγαλείο. Όλα σε υπερθετικό βαθμό, εκτός από τον σουρεαλισμό, που είναι συγκρατημένος, ανενόχλητος από τη ζέουσα πραγματικότητα στα χρόνια της Κρίσης, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μόνον ως αντανάκλαση στον ομιχλώδη καθρέφτη της συνείδησης. Λογοτεχνικότητα «επιμελημένα ατημέλητη», ο καταιγιστικός κυνισμός εναλλάσσεται με τον αποστασιοποιημένο ρομαντισμό (στο ποίημα «Κούφιο δέντρο», σελ. 33). Νοσταλγία εφηβικού ρομαντισμού (στο ποίημα «Κραυγές και Στόματα», σελ. 34). Ιερόσυλα και βέβηλα οράματα, ως καθυστερημένη εφηβική επανάσταση με τον διαρκή φόβο της αλλοτρίωσης της ομιλούσας φωνής υπό την απειλή της κοινωνικοποίησης. Μονολογική δραματικότητα. Το ποιητικό «εγώ» ως αχανής σκηνή του κόσμου, όπου πάνω της όμως δεν εκτυλίσσεται κάποιο Θείον Δράμα. Οξύμωρα κι αντιθέσεις. Λόγος κοφτός, λέξεις αιχμηρές, σκοπός η πρόκληση αισθητικών ηλεκτροσόκ.

Ο θεατής-αναγνώστης σαν σάκος του μποξ, ενώ ο απογαλακτισμός από το μητρικό πρότυπο είναι το διαρκές ζητούμενο. Πρωτότυπη, τολμηρή παρομοίωση στο ποίημα «Ροκ Ώρες»: …Ο ουρανός γκρίζος / Φθαρμένη φάλαινα / Θα μας ρίχνει τα λέπια του (σελ. 52). Η ωριμότητα κατακτάται επί τέλους. Δραματικότητα λόγου κι επαπειλουμένων πράξεων. Στίχοι σαν αστραπές-βεγγαλικά-διαφημιστικά σλόγκαν, όπως αυτός από το ποίημα «Το θήραμα» (της σελ. 58): …Με βλέπεις, είσαι μακριά, είναι σκοτάδι, με βλέπεις με την όραση που έχουν τα ζώα της νύχτας όταν οσμίζονται το θήραμα. Πολύ καλό, οφείλω να πω. Στον δρόμο που χάραξε η Κική Δημουλά, με την εκλαϊκευμένη στοχαστική κι ομφαλοσκοπουμένη ποίηση. Όμως το ποίημα «Το μανιφέστο του Π» (σελ. 59) τελειώνει με μια πραγματικά απροσδόκητη, ανάστροφη κίνηση, από κάτω προς τα πάνω, από το ακινητούν προς το κινούμενο Εν κατακλείδι και γενικώς ομιλώντας, η επιχειρηματίας και δημοσιογραφούσα Ζιζή Σφυρή γράφει σαν να επιχειρεί και βολιδοσκοπεί σαν να δημοσιογραφεί χρησιμοποιώντας τη μαιευτική μέθοδο του Σωκράτη προς το βαθύ της υποσυνείδητο.
Κωνσταντίνος Μπούρας

There are no comments for this item.

Log in to your account to post a comment.